Jak pielęgnować czworonożnego alergika?

Wyłysienia, zaczerwienienie skóry, łuszczący się naskórek - to najczęstsze objawy świadczące o tym, że nasz ulubieniec ma problemy alergiczne. W takim wypadku, kąpiąc go, strzygąc czy wykonując inne zabiegi, musimy przestrzegać pewnych zasad postępowania.

Przede wszystkim trzeba ustalić, co szkodzi naszemu pupilowi, bo inaczej będziemy przeprowadzać zabiegi pielęgnacyjne w wypadku psów uczulonych na składniki zawarte w kosmetykach, a inaczej u tych ze skłonnościami np. do alergii pokarmowej. Zawsze przed zabiegiem kosmetycznym psi fryzjer powinien zapytać właściciela, czy jego podopieczny miał problemy skórne, a jeśli tak, to jakie i czym spowodowane. Jeśli takie pytanie nie padnie, poinformujmy o tym sami - to pozwoli prawidłowo dobrać technikę pielęgnacji i zestaw kosmetyków. Szczególną uwagę na te dolegliwości powinni zwrócić właściciele czworonogów o białym umaszczeniu, jak west highland white terrier czy maltańczyk, gdyż uczulenia występują u nich bardzo często.

Nie drażnij ­podrażnionej skóry
Pielęgnacja psów z alergiami pokarmowymi i innymi, które nie zostały wywołane przez stosowane kosmetyki, polega głównie na łagodzeniu objawów. Takie działanie ma np. leczniczy szampon M+Lacaid Shampoo zawierający wyciągi z drzewa herbacianego i aloesu. Inny specyfik oparty na tym pierwszym wyciągu to Tea Tree Shampoo. Doskonale łagodzi stany zapalne i podrażnienia Luxury Tar & Sulfa Shampoo z siarką.

Oprócz zastosowania odpowiednich kosmetyków należy pamiętać o wyjątkowo delikatnym przeprowadzaniu wszystkich zabiegów, którym poddawany jest pies (trymowanie, rozczesywanie, strzyżenie). U czworonogów, których skóra jest podrażniona, bardzo obniża się bowiem próg odporności na ból. Tak samo należy postępować, pielęgnując psy z odczynami alergicznymi spowodowanymi ukąszeniami insektów, np. pcheł - zwłaszcza że zwierzaki często rozdrapują podrażnione miejsca.

Jeśli pies jest uczulony na niektóre składniki kosmetyków, niezbędne będą konsultacja weterynaryjna i przeprowadzenie testów alergicznych. Pozwoli to wyeliminować preparaty, które mogą zawierać substancje wywołujące stany alergiczne.

Niektórzy właściciele wychodzą z błędnego założenia, że kosmetyki dla dzieci (szampony, olejki itp.) będą działały na skórę czworonoga równie łagodnie jak na skórę dziecka. Trzeba jednak pamiętać, że różnią się one odczynem pH. W związku z tym zastosowanie do pielęgnacji psa preparatów innych niż przeznaczone dla niego prawie zawsze kończy się reakcją alergiczną i świądem.

W wypadku psów ze skłonnościami do alergii skórnych należy unikać kosmetyków silnie perfumowanych, lakierów, pianek usztywniających itp. Te ostatnie pozostają na włosie (bez spłukiwania), a co za tym idzie, skóra jest narażona na długotrwały kontakt z substancjami mogącymi wywołać uczulenie. Z tego samego powodu nie stosujmy silnych odżywek, ponieważ nie jesteśmy w stanie ich dokładnie spłukać. Równie ważne jest spłukanie szamponu - nawet tego przeznaczonego dla alergików - bo pozostawienie choćby niewielkiej jego ilości może spowodować podrażnienie.

Nie strzyż za krótko
Czasami zdarza się, że reakcja alergiczna występuje po strzyżeniu maszynką. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, kiedy pies jest poddawany takiemu zabiegowi bardzo rzadko lub przycina się włos zbyt krótko. Dlatego nigdy nie należy strzyc pupila do skóry. Trzeba także pamiętać o odkażaniu narzędzi (ostrzy, trymerów, nożyczek) po każdym użyciu.

Jeśli przestrzeganie tych zasad nie pomaga, warto przed wizytą u fryzjera udać się do weterynarza, który zaaplikuje zastrzyk z wapnem - pozwoli to nieco złagodzić ewentualne objawy alergii.

Ewa Grabowska

Źródło: http://www.psy.pl/archiwum-miesiecznika/art2328.html

Psi nauczyciel

Jak zostać instruktorem szkoleniowym?

U prawnienia do prowadzenia kursów szkolenia psów, a także pokazów i zawodów, nadaje Związek Kynologiczny w Polsce. Kandydat na młodszego instruktora musi być członkiem ZKwP przynajmniej 5 lat. Obowiązuje go wyszkolenie psa na stopień PT oraz IPO-I, IPO-II. Tytuł młodszego instruktora szkolenia psów uzyskuje się po zdaniu egzaminu przed komisją wyznaczoną przez Główną Komisję Szkolenia Psów. Kandydatów typują okręgowe komisje szkolenia, a wniosek musi być zatwierdzony przez zarząd oddziału, do którego kandydat należy.

Młodszy instruktor szkolenia może zostać instruktorem szkolenia po odbyciu 3 lat stażu w pracy społecznej w szkoleniu psów w Związku, drogą uchwały GKSzP, po uzyskaniu pozytywnej opinii zarządu oddziału macierzystego. Musi też w tym czasie wyszkolić psa do IPO-III.

Starszym instruktorem szkolenia zostaje instruktor na zasadach analogicznych jak młodszy zostaje instruktorem, poza obowiązkiem wyszkolenia psa do IPO-III (wyższego stopnia wyszkolenia psa już nie ma). Niestety, w Polsce nie można uzyskać uprawnień instruktora agility, flyballu czy frisbee.
 

Urszula Charytonik

Źródło: http://www.psy.pl/szkolenie1/art31,psi-nauczyciel.html

Na wagarach

Okazja czyni... uciekiniera. Toteż zanim zabierzemy się do oduczania psa samowolnych wycieczek, zastanówmy się, czy sami nie jesteśmy im winni.

Nieszczelne ogrodzenie, niedomknięta furtka lub otwarta brama sprawią, że nawet najlepiej ułożony czworonóg ulegnie pokusie zwiedzania świata na własną łapę. Szkolenie ma sens wyłącznie wtedy, jeśli najpierw wyeliminujemy nasze zaniedbania.

Chcąc poprzez odpowiednie wychowanie zminimalizować prawdopodobieństwo ucieczek, połóżmy nacisk na naukę przychodzenia do nogi. Jeśli pies przybiega na zawołanie, to jest nastawiony na współpracę i mniej skłonny do realizowania swoich potrzeb wbrew nam.

Pamiętajmy, że nawet jeśli nasz podopieczny przybiegnie dopiero po dłuższym czasie, nie wolno go skarcić - by nie zniechęcić do wracania do nas w przyszłości. Można to zrobić wyłącznie w momencie, gdy podejmuje decyzję o ucieczce, np. przymierza się do przeskoczenia przez ogrodzenie lub na spacerze rozpoczyna galop w jakimś kierunku. Lepiej jednak wtedy po prostu zawołać niesfornego zwierzaka i w chwili, gdy spojrzy na nas, zacząć uciekać w przeciwną stronę.

Jeśli w takich sytuacjach nie jesteśmy w stanie wymusić u psa kontaktu wzrokowego, trzeba położyć większy nacisk na naukę posłuszeństwa. Wskazana jest profesjonalna pomoc - może metody przez nas stosowane nie są odpowiednie dla naszego pupila. Trzeba również nauczyć czworonoga komendy „zostań”. Zmniejszy to ryzyko ucieczki np. w momencie, gdy wyjeżdżamy samochodem z posesji.

Choć zachowanie psa zależy głównie od właściciela i tego, w jaki sposób wychowa on czworonoga, niektóre rasy przejawiają większą skłonność do ucieczek. Oprócz psów myśliwskich szczególnie chętne są do nich psy zaprzęgowe (np. husky czy malamut). Mniej cenią sobie samodzielność w zakresie spacerów rasy takie jak owczarek niemiecki, sznaucer, rottweiler, beauceron czy inne psy obronne. Ich wrodzona chęć bliskiej współpracy z przewodnikiem sprawia, że bardziej trzymają się nie tylko jego nogi, ale i domu.

Pamiętajmy, że każdy pies może kiedyś uciec lub zaginąć, dlatego zawsze musi mieć na szyi obrożę z adresówką, a najlepiej również wszczepiony czip pozwalający zidentyfikować właściciela.

Ostatnie deski ratunku

- Zmniejszyć skłonność do ucieczek może kastracja samców i sterylizacja suk - pod warunkiem że zostanie przeprowadzona, zanim zwierzę utrwali sobie zły nawyk, czyli najlepiej przed ukończeniem roku (polscy weterynarze uważają, że zabieg trzeba wykonać po osiągnięciu dojrzałości, lecz z punktu widzenia wychowania to za późno).
- Elektroniczne ogrodzenie jest najskuteczniejszym sposobem na ucieczki. Kiedy pies zbliża się do granic posesji, obroża automatycznie wytwarza nieprzyjemne dla niego impulsy. Takie zabezpieczenie kosztuje ok. 1200 zł. Tańszy jest pastuch elektryczny - ok. 400 zł.

Adam Zaremba-Czereyski

Źródło: http://www.psy.pl/archiwum-miesiecznika/art2249.html

Czym się różnią cavalier King Charles spaniel i King Charles spaniel?

King Charles spaniela i cavaliera łączy wspólne pochodzenie. Przodkami tych ras mogły być małe, biało-czerwone spaniele z Malty lub Włoch, skrzyżowane z psami z Dalekiego Wschodu, lub też hiszpańskie psy na trufle.

King Charles spaniel był ulubieńcem angielskich królów i arystokratów. Z czasem, na skutek mariaży z mopsami i pekińczykami, zatracił swój typowy wygląd - jego kufa stała się znacznie krótsza. W latach 20. XX w. miłośnicy rasy rozpoczęli poszukiwania ocalałych psów z dłuższymi pyskami. Kilka lat później zdecydowano się zatwierdzić dwie rasy - spanielowi z krótszą kufą pozostawiono nazwę King Charles, a do nazwy odtworzonych psów w starym typie dodano słowo cavalier.
Już na pierwszy rzut oka rasy te różnią się wyglądem. Cavalier ma czaszkę prawie płaską między uszami, płytki stop, kufę o prostym grzbiecie i wysoko osadzone uszy. Głowa kinga jest dosyć duża w stosunku do wielkości psa, wypukła, o mocno zaznaczonym stopie, graniastej, wyraźnie zadartej kufie i nisko osadzonych uszach. Prawidłowym zgryzem u cavaliera jest nożycowy, u kinga - lekki przodozgryz. King jest mniejszy - waży od 3,6 do 6,3-kg, podczas gdy waga cavaliera waha się między 5,4 a 8 kg.
Obie rasy mają taką samą szatę - długą, prostą i jedwabistą (dopuszczalna jest tanie podręczniki lekka falistość, lecz nie loki). Hoduje się je w czterech rodzajach umaszczenia: blenheim (biało-rude), tricolor, czarne podpalane i ruby (rude).
Zarówno king, jak i cavalier to czworonogi łagodne w stosunku do ludzi i zwierząt, przywiązane do właściciela, wrażliwe, o umiarkowanym temperamencie. Świetnie nadają się na towarzyszy dzieci. Nie lubią samotności i jeśli nie mogą towarzyszyć panu przez cały dzień, chętnie spędzą czas z innym psem - najlepiej tej samej rasy.
Są mało hałaśliwe i nie sprawdzą się w roli stróżów. Uważa się, że kingi są ostrożniejsze w kontaktach z nieznajomymi, podczas gdy cavaliery to psy bardziej otwarte - nie jest to jednak reguła.
Ze względu na łagodność i cierpliwość doskonale spisują się w dogoterapii. Mogą też uprawiać niektóre psie sporty, np. agility czy obedience.
Obie rasy mają skłonność do wypadania rzepki, alergii, katarakty, postępującego zaniku siatkówki i dystrofii rogówki. Zdarza się wada zastawki mitralnej, dlatego u zwierząt hodowlanych zaleca się coroczne badanie serca. Charakterystyczny jest dla nich niski poziom płytek krwi, nie musi to jednak oznaczać choroby. W starszym wieku psy te mogą cierpieć na zwyrodnienia stawów. Trzeba także chronić je przed wilgocią, ponieważ łatwo się przeziębiają, i systematycznie usuwać kamień nazębny. Płytko osadzone oczy są podatne na urazy, dlatego wymagają bacznej uwagi. Kingi - z racji skróconej kufy - są wrażliwsze na upały.

Jolanta Tarułka

Źródło: http://www.psy.pl/rasy/art76,czym-sie-roznia-cavalier-king-charles-spaniel-i-king-charles-spaniel.html

Jak nauczyć szczenię siusiać w domu

Psy instynktownie starają się załatwiać potrzeby fizjologiczne poza obszarem swojego "gniazda" muszą tylko dojrzeć fizycznie do powstrzymywania ich przez kilka godzin. Jeśli jednak z jakichś powodów chcemy, aby nasz pies przez całe ży

KUP SZCZENIAKA W SKLEPIE ZOOLOGICZNYM
Pierwsze nauki czystości szczenię pobiera jeszcze w gnieździe rodzinnym, ucząc się załatwiać swoje potrzeby poza legowiskiem. Jeśli jednak maluch dorasta w kojcu lub w klatce w sklepie zoologicznym, nie ma możliwości oddalenia się „na stronę”. W ten sposób uczy się załatwiać w najbliższym sąsiedztwie swojego posłania i miski z jedzeniem. Jeśli nabędziesz takie szczenię, to sukces murowany - maluchowi długo nie będzie robić żadnej różnicy, czy siusia na dywan, kafelki w kuchni czy... twoje łóżko.

NIE PILNUJ
Małe pieski mają swoje ulubione pory załatwiania się. Zwykle robią to zaraz po obudzeniu się, po jedzeniu i po intensywnej zabawie. Nie wyprowadzaj więc szczeniaka na dwór w tym czasie. Gdy wstaniesz rano, zamiast od razu biec z nim na trawkę, najpierw spokojnie zaparz sobie kawę. Tak postępując, wkrótce nie będziesz musiał w ogóle wychodzić ze swoim psem...

WYPUSZCZAJ SAMEGO DO OGRÓDKA
Jeśli masz ogródek, to nie fatyguj się ze szczeniakiem na zewnątrz. Po prostu uchyl drzwi, wypchnij malucha na dwór i powróć do oglądania twojego ulubionego serialu. Szczeniak będzie tak przejęty tym, że został sam, iż cały czas spędzi, siedząc pod drzwiami i czekając, aż mu otworzysz. A swojemu pęcherzowi ulży w przyjemnej atmosferze twojego salonu, gdy już go wpuścisz do środka.

NIE SPRZĄTAJ
Gdy psiakowi zdarzy się wpadka w mieszkaniu, w żadnym razie nie czyść tego miejsca środkami chemicznymi. Mogą one bowiem usunąć zapach odchodów i maluch następnym razem nie będzie wiedział, gdzie ma się załatwić! Najlepiej pozwól kałuży wyschnąć - wtedy zapach przypomni szczeniakowi, że to miejsce służy do siusiania

KARĆ ZA ZAŁATWIENIE SIĘ W DOMU
Jedną z najstarszych, a jednocześnie najskuteczniejszych metod uczenia psa załatwiania się w domu jest przyłapanie go na gorącym uczynku i solidne zbesztanie. Nie zrozumie on, o co chodzi, ale zacznie się ciebie bać. Każdy twój powrót do domu wprawi go w stan zdenerwowania i ze strachu będzie załatwiać się gdzie popadnie. Tradycyjne metody karcenia to straszenie szczeniaka zrolowaną gazetą lub moczenie jego nosa w odchodach.

Magdalena Urban

Źródło: http://www.psy.pl/archiwum-miesiecznika/art1374.html

Appenzeller

Kraj pochodzeniaSzwajcariaWyglądŚredniej wielkości pies, karty tarota dobrze umięśniony, krępy, o prawie kwadratowej budowie. Proporcjonalne części ciała, szata trójkolorowa, czarna lub ciemnobrązowa podpalana z białymi znaczeniami na głowie, piersi i palcach, sierść wyjątkowo lśniąca.WielkośćWzrost 52 - 58 cm psy, 50 - 54 cm suki. Waga 20 do 30 kg.SzataWłos okrywowy prosty, zbity, błyszczący i gruby, całkowicie przykrywający gruby czarny, brązowy lub szary podszerstek. Na kłębie i grzbiecie tolerowana acz niepożądana jest sierść lekko falista. Szata łatwa w pielęgnacji.MaśćUmaszczenie tricolor. Sierść czarna lub ciemnobrązowa z symetrycznymi białymi i rudymi znaczeniami. Małe rude plamki nad oczami. Rude znaczenia na policzkach, klatce piersiowej i nogach, Biała strzałka, biegnąca od nosa do czaszki, może częściowo lub całkowicie przykrywać kufę. Białe znaczenia na wszystkich łapach i końcu ogona. Tolerowana biała plamka na karku i cienki biały pierścień wokoło szyi.GłowaKlinowata, o stosunkowo płaskiej czaszce, równomiernie zwężająca się w kierunku kufy. Stop lekko zaznaczony.OczyWzględnie małe, o kształcie migdała, u psów czarnych ciemnobrązowe, u brązowych jaśniejsze, ale możliwie najciemniejsze. O żywym wyrazie, nie wyłupiaste.UszyWysoko i szeroko osadzone. O kształcie trójkąta z zaokrąglonymi końcami. U psa spokojnego płasko zwisające i przylegające do policzków. Gdy pies jest czujny podniesione u nasady i zwrócone ku przodowi.TułówZwarty i pokaźny korpus. Klatka piersiowa szeroka, sięgająca łokci. Grzbiet umiarkowanie długi, prosty i mocny. Zad krótki, stanowiący przedłużenie grzbietu. Brzuch lekko podkasany.Kończyny przednieDobrze umięśnione, proste i równoległe w widoku z tyłu i z boku. Wydajny, swobodny ruch o dobrym napędzie z tyłu. Krok długi, wyciągnięty. Kończyny widziane z tyłu lub przodu poruszają się w linii prostej.OgonWysoko osadzony, średniej długości, obficie owłosiony, mocny. Noszony mocno skręcony nad zadem, na boku lub pośrodku.
Źródło: http://www.psy.pl/katalog-ras/art199,appenzeller.html

Kiedy gryzą psy?

Dzieci najczęściej padają ofiarą pogryzień w miesiącach letnich - to główny wniosek z wróżba z kart tarota badań naukowych opublikowanych w piśmie "Otolaryngology-Head and Neck Surgery".

Badacze przeanalizowali 84 przypadki pogryzień przez psy. Okazało się że najczęściej dochodziło do nich latem. Prawdopodobnie jest to związane ze zwiększoną drażliwością zwierząt spowodowaną wysoką temperaturą oraz tym, że latem dzieci spędzają więcej czasu na zabawach ze zwierzętami. Ze statystyk wynika, że najczęściej ranione miejsca to policzki (34 proc.), wargi (21 proc.), nos i uszy (8 proc.).

Źródło: http://www.psy.pl/aktualnosci-psy/art5860.html